Η πρώτη ανάρτηση που δεν αφορά την μουσική είναι αυτή εδώ...Θέλω να μιλήσω για μια ταινία που είχα δει πριν κανα δυο χρόνια και μου άρεσε για κάποιους λόγους.Είναι το φάντασμα της όπερας
Η ταινία αποτελεί βασικά την μεταφορά του μιούζικαλ στην οθόνη , αφού σχεδόν όλοι οι διάλογοι γίνονται τραγουδιστά σε στύλ όπερας.Αν επιλέξεις να την δεις πρέπει να το ξέρεις αυτό.Πάντως το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο , αφού οι μελωδίες είναι καλές και οι ηθοποιοί μια χαρά τα πάνε.Αν την δεις σταμάτα να διαβάζεις εδώ και συνέχισε αφού την δεις...
Το σενάριο έχει κάτι να πει.Το φάντασμα της όπερας ήταν ένα δύσμορφο παιδί,το οποίο το είχαν σε ένα κελί για να το λιντζάρει ο κόσμος (σαν αυτό που κάνει ο Λαζόπουλος...).Εκείνη την εποχή οι απόψεις ήταν περίεργες για τους δύσμορφους ανθρώπους...
Μια μέρα το παιδί επιτίθεται και πάνω στον πανικό μια κοπέλα τον βοηθάει να δραπετεύσει,να κρυφτεί και να γλιτώσει.Το παιδί αυτό μεγαλώνει κρυφά στην όπερα της πόλης ,ακούει τις παραστάσεις , μαθαίνει μουσική και γίνεται τελικά ένας σπουδαίος εσωστρεφής καλλιτέχνης.
Μιά κοπέλα , η Κρίστιν , τον γνωρίζει καθώς αυτός αποφασίζει να της εμφανίζεται.Έχει ερωτευτεί την φωνή της και γίνεται ο δάσκαλός της.Όμως η Κρίστιν είναι με άλλον και έτσι το φάντασμα της όπερας γίνεται επιθετικό.Η ιστορία εξελίσεται και σε κάποια στιγμή το φάντασμα της όπερας έχει δημιουργήσει πανικό κατα τη διάρκεια παράστασης στην όπερα.Όλοι τον κυνηγάνε και φτάνει μια σκηνή όπου βρίσκονται η Κρίστιν το φάντασμα και ο φίλος της Κριστίν.Η Κριστίν έχει την επιλογή για να σώσει τον φίλο της να φυλλίσει το φάντασμα.
Έτσι και έγινε.Τότε το φάντασμα με το πρώτο φιλί του,την πρώτη είσπραξη αγάπης μέσα σε μια ζωή που όλοι τον μισούσαν, αντιλαμβάνεται τελικά την κατάσταση και με καθαρό μυαλό αφήνει τους 2 να φύγουν αντιμετωπίζοντας την κατάσταση.
Τελικά το φάντασμα έζησε και δεν ξέχασε ποτέ την Κρίστιν.
Αυτά,μπορεί το έπόμενο ποστ να είναι για καμιά πιο μαλακία ταινία για να βρω ισορροπία,αυτήν πάντως την βάζω στις κορυφαίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου